Wat we doen

De cirkel van trauma en geweld doorbreken

Trauma werpt een lange schaduw op de levens van degenen die het treft: individuen, families, gemeenschappen, regio's en naties.   De impact ervan kan levens verwoesten of ontwrichten voor jaren, decennia of zelfs generaties en voortdurend cycli van geweld en wraak veroorzaken.

​

Studies hebben aangetoond dat  Ongunstige jeugdervaringen  (ACEs) en Trauma het risico op een slechte mentale en fysieke gezondheid, verslaving, betrokkenheid bij geweld, opsluiting, kwetsbaarheid voor radicalisering verhogen en staat een volledige betrokkenheid bij het leven in de weg. Zelfmoord onder jongeren in Europa, Noord-Amerika en het westelijke deel van de Stille Oceaan neemt toe, trending met statistieken over pesten en misbruik, depressie, angst en gerapporteerd trauma.

​

Internationale studies tonen consequent aan dat vooral jongeren vatbaar zijn voor groepsdruk en dat het risico op delinquentie het hoogst is bij jongeren. Studies van kansarme jongeren en jongeren in het rechtssysteem hebben ook gewezen op het feit dat '... angst, angst en trauma zowel dienen om het risico op conflicten te vergroten' als als een 'uitkomst van jong zijn, kansarm' en/of 'sociaal geïsoleerd' zijn. (WHO-AIMS, 2015; UNWOMEN, 2010; Feminenza, 2011).

​

Jongeren in migrantengemeenschappen, met name degenen die hun toevlucht zoeken voor conflicten, worden nog sterker getroffen. Het 'risico op … depressie, angst, posttraumatische stress, psychose.. minstens 3 keer hoger bij migranten dan bij de gastbevolking', het gevolg van 'blootstelling aan geweld, slachtofferschap van conflicten, zelfmoord, mensenhandel (WHO, 2017 ), 'FGM, gedwongen huwelijken, intolerantie, dakloosheid... straatcriminaliteit, radicalisering...' (Europol, 2017) die 'grote uitdagingen voor gastgemeenschappen' met zich meebrengt (IOM, 2017).

​

De Syrische crisis en de inval van ISIL overspoelden nabijgelegen landen met vluchtelingen: Turkije – 3 miljoen; Jordanië- 1,8 miljoen; Irak – 1,6 miljoen en 2 miljoen weduwen in conflict. De EU-28 ontving ook meer dan 1,3 miljoen 'vluchtelingen en migranten, een mediane leeftijd van 28,1 jaar' (Eurostat, 2019). Bijna '40% van de intern ontheemden/vluchtelingen, voornamelijk vrouwelijke jongeren, kan geen verbinding maken met of toegang krijgen tot geestelijke gezondheidszorg' (WHO, 2019).

​

Buurtwerkers die in deze doelgroepen werkzaam zijn, lopen een verhoogd risico op bijwerkingen. leiden tot 'vermoeidheid en secundair traumasyndroom (STS)' in de VS (Bride, 2016), de EU (Kizilhan et al, 2018) en het Midden-Oosten (Plakas, 2016). STS wordt vaker omschreven als 'compassiemoeheid' en, in de derde sector, 'burn-out'.

​

Degenen die met getroffen gemeenschappen en jongeren werken, zijn zich pijnlijk bewust van de impact ervan, maar merken vaker dat ook zij beperkte toegang hebben tot de benodigde geestelijke gezondheidszorg, met name in achtergestelde of door conflicten getroffen regio's. De COVID-19-pandemie heeft de toegang op alle niveaus van de samenleving en in alle leeftijdsgroepen ernstig beperkt.

​

Onze Trauma Healing en Community Resilience Development-diensten (THCRD) bieden een beschermde en zorgvuldig ontworpen, veilige ruimte waarbinnen jeugdwerkers hun reflectieve vaardigheden verder kunnen ontwikkelen en innerlijke verandering kunnen aanzetten. Het is bewezen bij kansarme, post-conflict of IDP gastgemeenschappen, kansarme jongeren, ontheemden, gezinnen met complexe risicofactoren; met een geschiedenis van stress, angst, trauma, conflicten, gendergerelateerd geweld en onderdrukking, evenals met jeugdwerkers die in deze omgevingen dienen. Het maakt vroege veilige identificatie van angsten mogelijk; brengt angsten tot stilstand; bevordert het innerlijke leven, waardoor beslissingen veilig worden genomen; biedt duurzame platforms voor zelfvergeving, bevrijding uit het verleden; ontwikkelt aangeboren innerlijke intactheid, het tegengaan van groepsdruk. Het verbetert de veerkracht van de gemeenschap aanzienlijk.

​

THCRD, dat voornamelijk reflecterend van aard is, is vooral effectief bij mensen die hun verhaal niet kunnen uiten of delen, of die zich aanvankelijk niet bewust zijn van de onderliggende triggers, om aanzienlijke vooruitgang te boeken. Het is effectief en beperkt het risico voor jongeren, met name kansarme jongeren.

​

Deelnemers

​

THCRD is rechtstreeks effectief geweest bij de volgende groepen, evenals de gemeenschapswerkers, geestelijke gezondheidswerkers en jeugdwerkers die doorlopende hulp bieden:

​

• Internationaal ontheemden, vluchtelingen, migrantenjongeren

• Kansarme en sociaal geïsoleerde jongeren, kansarme vrouwen

• Sociaal gemarginaliseerde jongeren met criminele risico's, minderjarige gevangenen en moeders in de gevangenis

• Gemeenschappen, dorpen, stammen, jongeren, kinderen en vrouwen met PTSS, angst, trauma en conflicttrauma

• Nabestaanden in conflictgemeenschappen

• Kansarme jeugd van terugkeerders, getraumatiseerd na een conflict

• Slachtoffers van kindermishandeling, seksueel misbruik, uitbuiting, sekshandel

• Slachtoffers van huiselijk geweld en hun misbruikers; eergerelateerd misbruik; vrouwen die worden geconfronteerd met geweld en misbruik; BMER, verhandeld in moderne slavernij

• Leraren en studenten pionieren met coëxistentie in conflictgemeenschappen

• Jongeren die te maken hebben met relatieproblemen, conflicten, zelfmoordrisico

• Het opvangen van gemeenschappen die vluchtelingen opvangen, blootgesteld aan conflicten en slachtofferschap.

In 2019, toen onze partners (Europese, Amerikaanse, Midden-Oosten en Afrikaanse ngo's) hun personeel doorverwezen voor opleiding, onderwijs en mentorschap, meldde 64% van de deelnemers een voorgeschiedenis van primaire of secundaire traumatische stress. De meesten dienen als het gezicht van de mensheid in gevangenissen, scholen, vluchtelingenkampen, op straat, in actieve conflictgebieden; altijd met kansarme groepen. Voor velen zijn ze de eerste lijn van informele geestelijke gezondheidszorg die beschikbaar is; voor sommigen de enige deur naar rehabilitatie van de gootsteen van armoede, geestelijke slechte gezondheid en een ongebonden bestaan. In 2020 heeft COVID de last nog vergroot, met gevolgen voor verpleegkundigen en hulpverleners.

​

Spanwijdte van THCRD
 

THCRD bestaat uit drie componenten:
 

• Gender en trauma: de verschillende paden die leiden tot trauma, depressie, angst, obsessie, acteren en acteren; de plaats van maatschappelijke kooien bij het vormgeven van onze stopsituaties

• Omgaan met mentaal trauma: de anatomie en drijfveren van angst, angst, trauma, zorgen en STS; angsten tot stilstand brengen; innerlijke kwaliteiten ontwikkelen; de rol van geslacht en leeftijd in perceptie en veerkracht; het handhaven van een veilige omgeving; het gebruik van DASS en HFS als instrumenten om risico's en voortgang te bewaken.

• De zeven pijlers van veerkracht en vergeving. Reflecterende, zelfzorgpraktijken om veerkracht te bevorderen, waaronder: het overwinnen van vooroordelen en stereotypering; overgaan van repetitief geweld naar loslaten van het verleden; omgaan met schaamte en schuld; het belang van verbondenheid; het re-humaniseren van de 'ander'; het scheiden van de persoon van de invloed; kiezen om te vergeven; het creëren van een nieuw innerlijk verhaal.

​

resultaten

​

• Kennis: De anatomie/aanjagers van angst, angst, trauma, wraak en STS; geslacht en leeftijd in perceptie, respons en veerkracht; de zeven pijlers van veerkracht en vergeving; reflecterende zelfzorg; verbondenheid; belang van veilige omstandigheid; verder gaan dan reactiviteit; stopsituaties doorbreken; DASS en HFS als instrumenten om risico's en voortgang te bewaken

• Vaardigheden: angst en onrust stoppen; het verleden achter je laten; het scheiden van mensen van de handeling; het ontwikkelen en herkennen van kwaliteiten; persoonlijke toepassing van de THCRD-reflecterende processen; een nieuw innerlijk verhaal; het handhaven van een veilige omgeving

• Attitudes: re-humaniseren, de persoon scheiden van de handeling; informeren, niet bemoeien; inside-out besluitvorming; kiezen om te vergeven

• Waarden: evidence based, onze gemeenschappelijke menselijkheid/waarden; elk leven maakt zijn eigen beslissingen

Resultaten, ondersteund door veertien jaar DASS-gegevens over veerkracht, zijn onafhankelijk geverifieerd door onderzoeken van UN WOMEN, SIDA, DFID, USAID en het Amerikaanse Congres. Uit EU-enquêtes die in 2018/19 zijn uitgevoerd onder ontvangers van deze dienst, bleek dat het het welzijn van liefdadigheidswerkers zowel privé (86%) als professioneel (80%) verbeterde, terwijl het een positief effect had op degenen aan hun zorg (71%).

​

Workshop-indelingen

​

1) Als wekelijkse online interactieve ervaringen die online worden aangeboden, ondersteund door toegang tot films, boeken, livemuziek, verhalen vertellen, zelfgestuurde reflectiesessies, discussies in kleine groepen, plenaire sessies, recensie van filmfragmenten van gebeurtenissen uit het echte leven, praktische oefeningen, rol spel, praktische demonstraties, games, muziek, dans, verhalen vertellen, humor en informele culturele uitwisselingen – als werksettings voor de drie componenten (link hierboven),
 

2) Als een retraite van 5-7 dagen, waar deelnemers 24/7 samenwerken en de reflectieve ervaring verdiepen. Gedurende de retraite dragen deelnemers bij, leren ze van elkaar en leiden ze een aantal sessies. Deelnemers werken samen in een beschermde en zorgvuldig ontworpen veilige ruimte waarbinnen ze hun reflectieve vaardigheden verder kunnen ontwikkelen en innerlijke verandering kunnen aanmoedigen, waarbij ze steeds meer controle krijgen over de invloeden die ze onderweg tegenkomen. Het is informeel, vrijwillig en zelfdiagnostisch, gebaseerd op groepsleren. De aangeboden tools helpen om belangrijke privé- of gevoelige kwesties aan te pakken, zonder dat ze hun privé-gedachten met anderen hoeven te delen.
 

De meeste deelnemers vinden dat de online cursussen hen in staat stellen voldoende veerkracht op te bouwen om zonder verdere hulp verder te gaan. Ongeveer 45% kiest ervoor om deel te nemen aan persoonlijke retraites en aanvullende vaardigheden te ontwikkelen om effectiever te zijn, zowel binnen als bij het voorbereiden van projecten om een verschil te maken in hun gemeenschap.

​

Geschiedenis

​

De THCRD-service is ontwikkeld in Europa (het VK, Nederland, Denemarken en Duitsland). In 2009 gaf UN WOMEN THCRD de opdracht om gemeenschappen te helpen die het meest verlamd waren door het geweld na de verkiezingen in 2008 in Kenia. 28 jonge vrouwen werden getraind en begeleid terwijl ze THCRD-workshops gaven. SIDA (2012) beschreef hun impact vervolgens als een 'leidend effectief voorbeeld van UN SCR 1325 (ground up reconciliation)'. Dat cohort staat nu bekend om zijn aanhoudende impact op de cohesie en veerkracht van de gemeenschap.

​

Van daaruit bouwde USAID in 2015 en 2016 THCRD-workshops uit, gericht op een mix van geradicaliseerde jongeren, jongeren die risico lopen en overlevenden van ernstig gendergerelateerd geweld, uit ernstig achtergestelde nederzettingen in Kenia. Daaropvolgende USAID-beoordelingen (2017, 2019) meldden een paradigmaverschuiving, dat de meerderheid 'aanzienlijk was veranderd ... sommigen waren zelfs rolmodellen voor de gemeenschap geworden'. In 2017 heeft DFID THCRD in gebruik genomen voor het leger, de politie en gemeenteoudsten, met vergelijkbare resultaten.

​

THCRD-toegang is uitgebreid. In de VS heeft het de staat Washington geholpen – met dakloze vrouwen; Arizona met inkomende Afrikaanse vluchtelingen; New York – met kansarme jongeren. In Europa heeft het vluchtelingen in Denemarken geholpen; de reizigersgemeenschap in Ierland; mishandelde vrouwen en Frans-Afrikaanse vluchtelingen in Nederland. Met Erasmus+-mobiliteit (2018) heeft het jeugdwerkers (uit Italië, Nederland, Ierland en het VK) – die werken met kansarme jongeren, migranten, ontheemden, slachtoffers van gedwongen huwelijken en gendergerelateerd geweld – geholpen om na te denken en op te frissen – wat een impact heeft op hun leven privé (86%) en professioneel (80%). Zes maanden later rapporteerde 71% een significante verbetering in hun omgang met jongeren onder hun hoede: de derde grote groep jeugdwerkers die rapporteerde dat ze evenveel baat hadden bij de THCRD-dienst als degenen die hun hulp ontvingen.

Tegen 2021 werd THCRD ondersteund door 14 jaar onafhankelijk geverifieerd bewijs en longitudinale gegevens met internationaal erkende klinische onderzoeken naar de effectiviteit en resultaten van de geestelijke gezondheid (DASS en Heartlands), wat voor voortdurende verfijning zorgde.

​